Os alumnos e alumnas de Lingua galega de 1º de ESO, tras ler os libros recomendados na materia, elaboraron os correspondentes pasaportes lectores nos que expresan as suxestións, sensacións e opinións provocadas polas lecturas, polos libros, polos escritores e escritoras. Relatos, debuxos, opinións, impresións, pasaxes, vidas reais e fantasías. Todo recollido nestes pasaportes lectores que se expoñen estes días na biblioteca para compartir cos lectores e visitantes da mesma.
28/5/21
18/5/21
ENCONTRO NA BIBLIOTECA COA ESCRITORA ANTÍA YÁÑEZ. Esta mañá tivemos un encontro coa escritora de Burela Antía Yáñez. Actividade complementaria á lectura previa dos seus libros "O misterio de Portomarín", "O misterio do torque de Burela" e "Senlleiras". Algunhas imaxes do seu paso pola nosa biblioteca.Preme na imaxe e verás as fotos.
13/5/21
LETRAS GALEGAS 2021. XELA ARIAS.
Entre as nubes,
seguen a nacer
os versos que ti sementaches.
A túa palabra será eterna,
onde queira que esta.
Ficamos orfos,
dos poemas non escritos.
LETRAS GALEGAS 2021. XELA ARIAS
Xela sabe onde dorme o sol
e pode espertalo cos seus fermosos ollos.
Pode seducilo,
abrazarse con el cando se deita.
4/5/21
A BIBLIOTECA CO PLAN PROXECTA. ELÍAS GONZÁLEZ PRIETO. O ÚLTIMO ALFAREIRO DE GUNDIVÓS VISITOU O CENTRO E DEIXOUNOS ESTE AGASALLO PARA A NOSA BIBLIOTECA.
Hoxe estivo con nós o último alfareiro de Gundivós: Elías González Prieto. Enmarcado no Plan Proxecta “Os vellos oficios” que iniciamos en febreiro co oficio dos zoqueiros cando nos visitou Alberto Geada.
Quedámonos coa súa invitación a unha visita guiada que nos pode preparar se nos poñemos en contacto neste sitio.
Gundivós (Sober, Lugo), «terra de cacharreiros», en plena Ribeira Sacra.. Centro importante de industria alfareira, pasou por un importante declive nos anos 60 chegando case á desaparición. De momento, esta tradición mantense viva grazas ao traballo dos poucos alfareiros que aínda dominan este vello ofcio e intentan promocionar este tipo de alfareiría: Elías González Prieto, quen nos visitou hoxe é un claro exemplo.
As súas pezas son feitas con torno baixo movido pola man, con barro local e cocidas en forno de leña. As formas tradicionais son sobrias, reforzadas con vincos e con distinguida decoración incisa. O interior vai recuberto con resina de piñeiro; posteriormente quéntase a peza para fundila, o que fai que estas pezas collan a negra cor característica.
Trátase de pezas destinadas a gardar o viño, o vinagre, meleiras, queixeiras, etc.